طلاق یک طرفه از طرف زن

طلاق یک طرفه از طرف زن موقعی مطرح می‌شود که زن بنا به دلایلی قصد ادامه زندگی مشترک با شوهر خود را ندارد و شوهر میلی به خاتمه زندگی مشترک ندارد .

بر اساس قواعد شرع مقدس اسلام و قانون مدنی که با الهام گرفتن از شرع تهیه و تدوین شده است حق طلاق با مرد است و مرد می تواند هر زمانی که بخواهد حتی بدون ارائه دلایل موجه قانونی و شرعی زوج خود را با پرداخت حقوقی که در قانون برای او مشخص شده است طلاق دهد. اما زمانی زن بخواهد از مرد به صورت یک طرفه طلاق بگیرد شرایط متفاوت می شود و اتفاقی بر خلاف قواعد کلی کار رخ میدهد که این امر بر خلاف قاعده بوده و بار اثباتی آن بر عهده زن است و یا به عبارتی دیگر زن باید با ارائه دلایل محکمه پسند دادگاه را مجاب به صدور حکم طلاق یک طرفه نماید .

لازم است زنی که قصد گرفتن حکم طلاق یک طرفه از دادگاه را دارد قبل از انجام هر کاری با یک وکیل دعاوی خانوادگی مشورت نماید تا بتوانند قبل از شروع فرایند قانونی و ارائه دادخواست طلاق یک طرفه یا در حین فرایند طلاق از مشاوره های حقوقی و قانونی او استفاده نماید.

دلایلی که برای طلاق یک طرفه از طرف زن می تواندقابل اتکا در دادگاه و مراجع قضایی باشد و حکم طلاق یک طرفه صادر شود می توان به مواردی که در زیر می آید اشاره کرد که پس از مطرح شدن در دادگاه صالحه باید اثبات شود تا دادگاه برای صدور حکم بتواند به آن ها استناد کند :

• عدم پرداخت نفقه از طرف مرد
• عدم قدرت باروری مرد یا ناتوانی در برقراری رابطه جنسی با زن
• مبتلا بودن مرد به بیماری های واگیردار و مقاربتی خطرناک یا بیماری های روانی خارج از کنترل
• عدم تفاهم زوجین برای ادامه زندگی مشترک و یا ترک خانه توسط مرد به مدت ۶ ماه متوالی یا ۹ ماهه متناوب بدون عذر موجه
• روابط نامشروع مرد با زنان دیگر
• ازدواج مجدد مرد بدون اجازه زن عقدی
• انجام جرائم خلاف شرع و عرف جامعه توسط مرد یا حبس بیشتر از ۵ سال مرد در زندان
• ضرب و جرح یا فحاشی مرد به زن
• خیانت مرد به زن و اثبات این موضوع در دادگاه صالحه
• توقعات جنسی نامعقول و بیمارگونه مرد از زن
• ترک زن و فرزند توسط مرد به خاطر مهاجرت یا سفرهای طولانی
• اعتیاد به مواد مخدر و مشروبات الکلی

“قصور پزشکی“ به معنای کوتاهی یا سهل‌انگاری پزشک ، پرستار یا کادر درمانی در ارائه مراقبت‌ های استاندارد و مناسب است که منجر به آسیب یا زیان جسمی ، روحی یا حتی مرگ بیمار می‌شود.

در ایران ، پرونده‌ های مرتبط به قصور پزشکی در دادسراهای تخصصی رسیدگی می‌شود. به طور خاص، “دادسرای جرایم پزشکی و دارویی“ که تحت نظارت قوه قضاییه فعالیت می‌کند، مسئول رسیدگی به شکایات و پرونده‌ های مرتبط با تخلفات و قصور پزشکی است. این دادسراها در شهرهای بزرگ مانند تهران و سایر مراکز استان‌ ها فعال هستند و بر اساس نوع شکایت و ادعا، موضوعات پزشکی و دارویی را بررسی می‌کنند.

همچنین سازمان نظام پزشکی نیز مسئول رسیدگی به تخلفات حرفه‌ای پزشکان است و می‌تواند به شکایات مربوط به قصور پزشکی در سطح انتظامی و حرفه‌ای رسیدگی کند. در صورت تأیید قصور، پرونده می‌تواند به دادسرای تخصصی ارجاع شود تا رسیدگی‌های قضایی انجام شود .

در هر صورت ، قربانیان و افراد متضرر از قصور پزشکی می‌توانند به دادسرای جرایم پزشکی مراجعه کنند تا موضوعات حقوقی و قضایی مرتبط با پرونده‌ آنها پیگیری شود.

در ایران ، قوانین و مقررات مشخصی برای رسیدگی به قصور پزشکی وجود دارد. قوانین مرتبط با قصور پزشکی در ایران بر اساس قوانین عمومی حقوقی و کیفری و همچنین قوانین خاص حوزه بهداشت و درمان است. مهم‌ترین مقررات قانونی که در این زمینه اعمال می‌شود، شامل موارد زیر است:

قانون مجازات اسلامی : این قانون به‌ طور کلی به مسئولیت‌های کیفری ناشی از قصور پزشکی می‌پردازد. به‌ ویژه در مواردی که خطا یا قصور پزشکی منجر به آسیب به بیمار یا مرگ شود. ماده ۲۹۵ این قانون به مسئولیت پزشکان در صورت قصور یا خطاهای ناشی از درمان اشاره دارد و مقرر می‌کند “اگر خطا منجر به مرگ یا آسیب به بیمار شود، پزشک بر اساس اصول و قوانین پزشکی مسئولیت خواهد داشت و ممکن است ملزم به پرداخت دیه شود.”

ماده ۴۹۵ قانون مجازات اسلامی هم اعلام می کند که هرگاه در نتیجه اشتباه یا تقصیر پزشک، آسیبی به بیمار وارد شود، پزشک مسئول جبران خسارت است.

ماده ۶۱۶ قانون مجازات اسلامی هم به قتل غیرعمد ناشی از خطای پزشک می‌پردازد و در صورت اثبات قصور، پزشک مجازات‌های معین قانونی را خواهد داشت که شامل پرداخت دیه و حبس تعزیری است.

آیین‌نامه انتظامی رسیدگی به تخلفات پزشکی : این آیین‌نامه توسط سازمان نظام پزشکی ایران تدوین شده است و به تخلفات حرفه‌ای و پزشکی کادر درمانی می‌پردازد. تخلفات شامل مواردی مانند عدم رعایت استانداردهای پزشکی، نادیده‌ گرفتن مقررات حرفه‌ای، و بی‌دقتی در انجام وظایف درمانی است. این آیین‌نامه شامل مراحل و روند رسیدگی به شکایات بیماران از پزشکان و تعیین تنبیهات انتظامی است.

قانون مسئولیت مدنی : این قانون در ماده‌های مختلف خود به مسئولیت‌های پزشکان از منظر مسئولیت مدنی پرداخته و مقرر می‌کند که در صورت ایجاد ضرر یا زیان به بیمار بر اثر خطای پزشکی، پزشک موظف به جبران خسارت وارده است. این موارد شامل قصور در ارائه درمان درست، نداشتن مهارت کافی، یا عدم رعایت موازین پزشکی است.

قانون تعزیرات حکومتی در امور بهداشتی و درمانی: این قانون به جرایم و تخلفات مربوط به بهداشت و درمان پرداخته و به سازمان تعزیرات حکومتی اختیاراتی برای رسیدگی به تخلفات بهداشتی و درمانی داده است. در صورتی که قصور پزشکی به عنوان تخلف بهداشتی یا نقض مقررات شناخته شود، سازمان تعزیرات می‌تواند پزشک یا مؤسسه درمانی را جریمه یا مجازات‌های دیگر را اعمال کند.

سازمان نظام پزشکی : این سازمان مرجع رسیدگی به تخلفات حرفه‌ای پزشکی است و از طریق کمیسیون‌های تخصصی خود به شکایات بیماران از پزشکان و کادر درمان رسیدگی می‌کند. این شکایات می‌توانند منجر به تنبیهات انتظامی مانند اخطار، تعلیق پروانه پزشکی، یا لغو آن شوند.

در انتها خواندن مقاله حقوقی پزشکی نیز برای شما پیشنهاد می شود .